2018 BMW M2 Competition

In de nieuwe BMW M2 Competition ligt voor het eerst het biturbo-hart van de M4. Het prestatieniveau ligt dan ook aanzienlijk hoger, maar ook het rijgedrag profiteert van de nieuwe krachtbron.

E r zijn auto’s die op tuners een welhaast magische aantrekkingskracht hebben. De BMW M2 hoorde tot voor kort bij dat gezelschap. Niet dat je achter zijn dikke driespaaks stuur het idee had iets te kort te komen, maar je kreeg wel het gevoel dat er met wat sleutelwerk nog veel meer in zou zitten. Vooral op motorisch vlak. Nu behoort de zescilinder lijnmotor met zijn 370 pk en 500 Nm koppel niet bepaald tot de armetierige motortjes. Toch zou hij nog best wat meer pk’s mogen hebben om als stuwende kracht te dienen voor wilde driftpartijen en andere dynamische spielerei, met name bij hogere toerentallen had hij weinig vlees meer op de botten. Met andere woorden: het onderstel kon simpelweg meer vermogen aan dan de motor kon leveren. Tot nu toe tenminste, want met de nieuwe M2 Competition zorgt BMW ervoor dat de ietwat scheve verhouding tussen langs- en dwarsdynamiek nu helemaal in balans is. En dat is niet gerealiseerd door te sleutelen aan de software van de singleturbo, BMW heeft ervoor gekozen om de krachtbron van de M4 in de kleine M2 te lepelen. De biturbomotor is inclusief het bijbehorende koelingspakket in het vooronder gemonteerd, dat is voorzien van de nodige verstevigingen. Ook de bediening van de rijmodi is nu identiek aan die van zijn grote broer. Dat betekent dat je in tegenstelling tot de reguliere M2, die je alleen op smaak kunt brengen aan de hand van de ‘vaste’ rijmodi Comfort, Sport en Sport Plus, de scherptegraad van de besturing, de motor, het uitlaatsysteem en de (optionele) transmissie met dubbele koppeling nu zelf kunt regelen. Dat is meteen ook het enige verschil met de normale M2, die met onmiddellijke ingang uit de prijslijst is verdwenen.

TROUW AAN PRINCIPES

In alle andere opzichten blijft de compacte pretletter trouw aan zijn principes: een klassiek  portonderstel, een actief sperdifferentieel, standaard een handgeschakelde versnellingsbak en de asconstructie van de M4, die er in combinatie met de twaalf centimeter kortere wielbasis voor zorgt dat de M2 lekker breed op zijn wielen staat. Zijn beproefde concept smaakt zeker niet minder lekker, deze auto zorgt nog altijd voor een heel brede grijns op je gezicht. Helemaal in het geval van de Competitionuitvoering met zijn gespierde motor. Weliswaar moest de zespitter qua vermogen een stapje terug doen ten opzichte van de M4, maar met 410 pk heb je evenmin iets te klagen. Bovendien mag de motor net als in de M4 een koppel van maximaal 550 Nm over de inzittenden uitstorten. Ook in andere opzichten merk je dat de drieliter in de M2 helemaal op zijn plek is. Hij reageert bijzonder gretig op gasbevelen, bouwt snel turbodruk op bij middelhoge toerentallen en hij laat zich met veel precisie doseren. En dan is er nog het ongekende enthousiasme waarmee hij doorhaalt naar het rode gebied. Toch zijn er ook wel een paar zaken die de biturbomotor niet zo goed beheerst.