2018 Chevrolet camaro 2.0 turbo

Heb je een zwak voor Amerikaanse cabrio’s, maar is de Mustang niet jouw auto? Dan is er altijd nog dat ndere icoon: de Camaro. Uiteraard leverbaar met een vette V8, maar ook met verstandig vierpittertje. Blijft hij daarmee cool genoeg of is het vooral ‘all show and no go’?

D at de Mustang er in 1964 als eerste bij was en eigenhandig een nieuw segment (dat van de pony car) creлerde met zijn slanke, sportieve uiterlijk, wil niet zeggen dat Chevrolet drie jaar later met een slap aftreksel ervan schuchter achter de fanfare aan kwam hobbelen. Integendeel: de Camaro wist eveneens diep door te dringen in de harten van de Amerikaanse babyboomers die zichzelf met dit soort auto’s in ййn klap massaal een rock- ’n-roll lifestyle aanmaten. In historisch perspectief doet de Camaro dan ook maar weinig onder voor de Mustang, al zullen fanatieke Ford- en GM-liefhebbers daar zo hun eigen ideeлn over hebben. Wie minder thuis is in de geschiedenis van beide modellen, zou kunnen denken dat zes- en viercilindermotoren in Amerikanen iets van de laatste tijd zijn. Noodgedwongen in het leven geroepen vanwege de hoge brandstofprijzen in Europa en strenge uitstootnormen. Niets is minder waar; voor de kleinere beurs zijn er altijd motoren met minder dan acht cilinders geweest. Anno nu is het zo ongeveer de enige manier om de Mustang en Camaro in Nederland nog enigszins betaalbaar te houden. Al blijft dat een rekbaar begrip: de voordeligste Mustang Convertible is een 2.3 Ecoboost van bijna 75 mille, voor een Camaro met viercilinder ben je op z’n minst € 72.470 kwijt. Hoewel het een flinke investering is voor een auto met een restwaarde die op z’n minst onzeker is, is het een koopje in vergelijking met de V8-modellen. De Mustang hebben we overigens in AutoWeek 33 uitvoerig besproken. Een open Camaro met 6.2 V8 kost minimaal € 114.300. Dan moet je hem wel heel graag willen hebben. Wil je dat ook, als je met de viercilinder hebt kennisgemaakt?

Achilleshiel

De vraag is wat je zoekt in een auto als deze. Ga je puur voor het uiterlijk en boeit het je niet zoveel wat r onder de kap ligt, ga dan voor de 2,0-liter turbomotor. Want het is niet zo dat je die moet aanduwen; hij heeft 275 pk en 400 Nm te vergeven! En daarmee is deze Camaro bovengemiddeld vlot. Niet razendsnel, maar je bent het gros van de weggebruikers de baas. Met de prestaties zit het wel snor, al ontbreekt de acceleratiekick die je met een achtcilinder wel hebt. Want ook al scheelt het maar anderhalve seconde op de 0-100-sprint (6,1 s voor de 2.0T tegenover 4,6 s voor de 6.2 V8), als je oren het zouden moeten beoordelen, was dat verschil vijf seconden. Een auto, zeker een Amerikaan van deze soort, moet immers wel een beetje geluid maken. Dat is nu net de achilleshiel van deze vierpits-Camaro. Oneerbiedig gezegd: hij klinkt voor geen meter. De motor zelf produceert een standaardbrom, het uitlaatgeluid klinkt een beetje hol. Het is allemaal weinig indrukwekkend. De achttraps automaat werkt soepel, maar is zeker bij terugschakelen niet de vlotste in zijn soort. Het weggedrag is behoorlijk sportief; zeker geen week Amerikaans gedoe. De demping is zelfs dusdanig aan de harde kant dat de auto op oneffen wegdek wat gaat ‘dribbelen’. Hierbij spelen de grote, brede wielen zeker een rol. De besturing werkt licht en is prettig nauwkeurig. Nee, met de rijeigenschappen is weinig mis. Je kunt zelfs kiezen uit verschillende rijmodi, al merken we nauwelijks verschil tussen de standen Tour, Sport en Snow/Ice. Met de demping gebeurt in ieder geval niets; Magnetic Ride Control is voorbehouden aan de V8, die ook over een vierde rijmodus, Track, beschikt.

Schroeven en draden

Omdat de carrosserie van de Camaro buitengewoon ‘bulky’ is – relatief veel plaatwerk ten opzichte van het glasoppervlak – en je als bestuurder lekker laag zit, kijk je uit over een enorm stuk motorkap. Met die hoge schouderlijn heb je sowieso veel koetswerk om je heen en is het zicht rondom matig. Het dashboard heeft een wat aparte ergonomie, maar alle knoppen en schakelaars zijn goed te vinden. De afwerking is okй, maar de kunststoffen zijn over het algemeen hard en goedkoop. In de kofferbak komt de Amerikaanse kijk op afwerking pijnlijk naar voren; je kijkt hier ongegeneerd tegen het staal, de schroeven en de draden aan. Wat dat betreft zullen ze het nooit leren. Wie hier niet tegen kan, moet met een grote boog om Amerikaanse auto’s heen lopen. Boeit het je niet – het is tenslotte maar de kofferbak – dan weet je dat je met een open Camaro aanmerkelijk meer aandacht trekt dan met soortgenoten van Europese of Japanse bodem. In de VS bieden auto’s als de Camaro en Mustang veel ‘bang for your buck’. Uiterlijk vertoon is daarbij belangrijker dan een feilloze afwerking en hoogstaande materialen. Maar waar je aan de overkant van de plas voor $ 44.000 dollar (zo’n € 37.000) in een moddervette V8 convertible stapt, betalen wij precies het dubbele voor een viercilinder. Hij doet wat hij moet doen, maar kan helaas niet tippen aan de sensaties die een achtcilinder je bezorgt. Overigens heeft Chevrolet de Camaro inmiddels een facelift gegeven. Wanneer het vernieuwde model naar Nederland komt, is nog niet bekend.